Η 8 Σεπτέμβρη έχει καθιερωθεί ως η Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη του Αναλφαβητισμού. Το Ίδρυμα Βασιλείου Τσίγκου θεωρεί ότι πρόκειται για μια από τις πλέον σημαντικές Διεθνείς Ημέρες για όλο τον κόσμο αλλά και για την Ελλάδα παρά την πρόοδο που έχει επιτύχει η ελληνική κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες με την καθιέρωση της υποχρεωτικής φοίτησης στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, την ίδρυση δημόσιων σχολείων και την συλλογική επένδυση του ελληνικού λαού στην εκπαίδευση των παιδιών
και των νέων.

Η Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη του Αναλφαβητισμού παραμένει κατά τη γνώμη μας άξια αναφοράς στις ημέρες καθώς παρά την σαφή αύξηση του πληθυσμού που ολοκληρώνει και την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, εξακολουθεί να υφίσταται μεγάλη μαθητική διαρροή ιδίως στις απομακρυσμένες περιοχές της χώρας, εξακολουθεί να υπάρχει ανισότητα στην πρόσβαση στην τυπική εκπαίδευση, εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι που άμεσα ή έμμεσα παραμένουν αποκλεισμένοι από την εκπαιδευτική διαδικασία, ακόμα και σε περιοχές του Λεκανοπεδίου.

Η «υποχρεωτική ολοκλήρωση» συγκεκριμένων ετών εκπαίδευσης, είναι κενή περιεχομένου όταν τελικά διαπιστώνεται ότι η ολοκλήρωση της τυπικής εκπαίδευσης συνεπάγεται μεγάλο οικονομικό κόστος για τις οικογένειες ιδίως τις ασθενέστερες οικονομικά, προκειμένου να
δημιουργήσει τελικά ευκαιρίες. Ο κατ’ έτος πολλαπλασιασμός των παιδιών που βρίσκονται ή κινδυνεύουν να βρεθούν σε κατάσταση απόλυτης φτώχειας στερούμενα ακόμα και αναγκαία είδη διατροφής, καταδεικνύει πέρα από κάθε αμφιβολία ότι υπάρχουν όλο και περισσότερα παιδιά που αν και είναι εγγεγραμμένα σε κάποιο σχολείο στερούνται στην πραγματικότητα τα αναγκαία μέσα για να μετέχουν ισότιμα στην εκπαιδευτική διαδικασία. Η γεωμετρική επίσης αύξηση του ανορθολογισμού στη σύγχρονη κοινωνία, που φτάνει μέχρι και στην αποδοχή της θεωρίας της «επίπεδης γης», αποτελεί απόδειξη των ελλειμμάτων τόσο στην εκπαίδευση όσο και κυρίως στην καλλιέργεια της παιδείας.

Ένα κράτος όμως και μια κοινωνία που προσεγγίζει τα ζητήματα της δημόσιας παιδείας και εκπαίδευσης με όρους πρωτίστως οικονομικής λειτουργίας, με προγράμματα σπουδών άλλων εποχών, με επιπόλαια και επιφανειακή εισαγωγή στον ψηφιακό κόσμο ως μια πτυχή της σύγχρονης γρήγορης κατανάλωσης, δεν μπορεί παρά να οδηγείται στην οπισθοδρόμηση, την πνευματική αρχικά και εν συνεχεία την κοινωνική φτώχεια, με αναπόφευκτη τελικά και την οικονομική φτωχοποίηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού.

Σε μια εποχή «fast food» εκπαίδευσης οφείλουμε συλλογικά να «ρίξουμε» την ταχύτητα μετάδοσης και να επαναπροσδιορίσουμε την πρόσβαση σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα ποιότητας ικανό να καταστήσει τη Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη του Αναλφαβητισμού, ασήμαντη για τη χώρα μας αρχικά.
Οφείλουμε ως κοινωνία να επενδύσουμε στην παιδεία, στην τυπική και άτυπη εκπαίδευση, όχι με όρους γρήγορης εξοικείωσης για τις τρέχουσες ανάγκες της οικονομίας, αλλά με όρους ουσιαστικής γνώσης που θα επιτρέπει σε κάθε εγγράμματο άνθρωπο να κατανοεί
και να μπορεί να ανταποκριθεί στις διαρκώς μεταβαλλόμενες συνθήκες ζωής και εργασίας, τεχνολογίας και οικονομικής λειτουργίας.

Μια κοινωνία πεπαιδευμένη δεν έχει τίποτα να φοβάται από την εξέλιξη και την πρόοδο, τις νέες τεχνολογίες και τις νέες προκλήσεις για τον άνθρωπο διότι με την παιδεία επιτυγχάνεται εν τέλει η πραγματική ελευθερία. Αντίθετα, μια κοινωνία απαίδευτη, με δεξιότητες που ξεπερνιούνται ταχύτερα από ότι αποκτούνται, ημιμαθής και αδαής είναι καταδικασμένη στη φτώχεια και το φόβο, επιρρεπής σε δόγματα και θεωρίες συνομωσίας, υποταγμένη σε κατασκευασμένες αυθεντίες και ανίκανη να διατηρήσει τον έλεγχο της ζωής.

Το Ίδρυμα Βασιλείου Τσίγκου είναι στρατευμένο στην καλλιέργεια της παιδείας, της έρευνας και της συνεργασίας στην ελληνική κοινωνία και ως εκ τούτου θεωρεί πολύ σημαντική της σημερινή ημέρα, εύχεται όμως τα επόμενα χρόνια να εκλείψουν οι λόγοι να δίνουμε σημασία στην 8 η Σεπτέμβρη. Με αφορμή και την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς τη Δευτέρα ευχόμαστε σε όλους τους μαθητές και τους λειτουργούς της εκπαίδευσης μιας καλή και κυρίως παιδευτική σχολική χρονιά για όλους, διδάσκοντες – διδασκόμενους και κηδεμόνες.

Οι αντιδράσεις για τις νέες ταυτότητες καταδεικνύουν ότι ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας ρέπει στον κοταδισμό. Η κινητοποίηση αυτών των ανθρώπων ενάντια στην αντικατάσταση του εντύπου ταυτότητας δεν μπορεί να εξηγηθεί μονοδιάστατα ούτε μπορεί να καμφθεί από την ορθή τοποθέτηση της επίσημης εκκλησίας.

Τα τελευταία χρόνια, διάφορες παραθρησκευτικές οντότητες δρουν στη χώρα μας επενδύοντας στην ημιμάθεια διάφορων κοινωνικών ομάδων. Εκμεταλλευόμενες την κυριαρχία του φόβου στην ελληνική κοινωνία, επιλέγουν να συντονίσουν τις πιο εύπιστες κοινωνικές ομάδες που στο όνομα μιας παραχάραξης της θρησκείας και εις ανάμνηση χρόνων που δεν υπήρξαν ποτέ δαιμονοποιούν οτιδήποτε νέο έρχεται, αναπτύσσουν θεωρίες συνωμοσίας που δεν μπορούν να καταρριφθούν επιστημονικά διότι θεμελιώνονται με τρόπο απόλυτο στο φαντασιακό κόσμο.

Η πρακτική που αναπτύσσεται καθιστά ένα μέρος της κοινωνίας έρμαιο ακραίων οπισθοδρομικών κύκλων που διαμορφώνουν μια κοινωνία φανατικών. Η παρουσία ακόμα και μικρών παιδιών στα σκοταδιστικά υλλαλητήρια, αποδεικνύει δυστυχώς ότι το επίπεδο παιδείας στη χώρα μας έχει υποχωρήσει τις τελευταίες δεκαετίες παρά το ότι το επίπεδο εκπαίδευσης έχει αναμφίβολα βελτιωθεί.
Οι άνθρωποι αυτοί, νέοι γονείς σε πολλές περιπτώσεις, είναι πεπεισμένοι ότι κατέχουν την μόνη και απόλυτη αλήθεια και όσοι δεν συμφωνούν μαζί τους είναι μέρος ενός συστήματος που δρα ενάντια στην πατρίδα, ενάντια στη θρησκεία και ενάντια στα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Δεδομένου ότι ο δογματισμός ιστορικά οδήγησε στις χειρότερες καταστροφές τον ανθρώπινο πολιτισμό, είναι χρέος όλων μας να αγωνιστούμε για την εμβάθυνση της παιδείας στον ελληνικό λαό, εκκινώντας από την μετάδοση εκείνων των παιδευτικών μηνυμάτων που αναπτύσσουν την κριτική σκέψη, ενισχύουν την έρευνα, μεταδίδουν τον ορθολογισμό και διαμορφώνουν υπεύθυνους και ελεύθερους πολίτες.

Το Ίδρυμα Βασιλείου Τσίγκου είναι υπέρ της ανάπτυξης πρωτοβουλιών παιδείας εντός και εκτός της τυπικής εκπαίδευσης και θα υποστηρίξει κάθε προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση.

Η 18η Ιουλίου έχει θεσπιστεί από τον ΟΗΕ ως η Διεθνής Ημέρα Νέλσον Μαντέλα, προς τιμήν ενός ανθρώπου που αγωνίστηκε με συνέπεια για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την καταπολέμηση της βίας και των διακρίσεων, για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία.

Σε μια εποχή όπου η βία στην κοινωνία αυξάνεται γεωμετρικά ακολουθώντας τον πολλαπλασιασμό των ανθρώπων που βρίσκονται στο κοινωνικό και οικονομικό περιθώριο, τα ιδανικά του Νέλσον Μαντέλα μπορούν να γίνουν οδηγός για μια κοινωνία Δημοκρατίας, Ελευθερίας και Δικαιοσύνης.
Σε όλες τις χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου παρατηρείται το φαινόμενο της «πίσω αυλής», περιοχών δηλαδή συγκέντρωσης των μη προνομιούχων, των κοινωνικών ομάδων που το επίσημο κράτος θέλει να μείνουν στο σκοτάδι, να μην αποτελούν μέρος της συνολικής
εικόνας, να μην «χαλούν» το αφήγημα της ανάπτυξης και της ευημερίας. Η πραγματικότητα αυτή αναπαράγεται και στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες «καταδικάζοντας» μεγάλο μέρος του πληθυσμού στο κοινωνικό και οικονομικό περιθώριο. Η ύπαρξη και ο πολλαπλασιασμός των «αόρατων» κοινωνικών ομάδων σε μεγάλο βαθμό εξηγεί και την αύξηση της επιρροής πολιτικών σχηματισμών που καταφανώς εναντιώνονται
στα ανθρώπινα δικαιώματα, ομνύουν το φασισμό και προωθούν τη βία σε βάρος κάθε διαφορετικής άποψης.
Ως Ίδρυμα Βασιλείου Τσίγκου έχουμε τη βεβαιότητα ότι τα φαινόμενα αυτά είναι αποτέλεσμα της έλλειψης παιδείας, της έλλειψης ευκαιριών και κυρίως της έλλειψης προοπτικής για μεγάλες κοινωνικές ομάδες. Σκοπός μας λοιπόν είναι να συμβάλλουμε με τις όποιες μας δυνάμεις στην εμβάθυνση και μεγέθυνση της παιδείας, στη μείωση των ανισοτήτων και στον πλήρη σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τιμούμε την ιστορία του Νέλσον Μαντέλα, ενός ανθρώπου που αν και ευεργετημένος από το σύστημα της Νοτίου Αφρικής, αγωνίστηκε με συνέπεια σε όλη του τη ζωή για να ανατρέψει τις αδικίες και να καθιερωθούν η Δημοκρατία και η Ελευθερία ως αξίες κοινές για όλους τους πολίτες της Νοτίου Αφρικής.

Η ιστορικός και συγγραφέας Μαρία Σαμπατακάκη, η οποία είναι η ιδρύτρια του Δικτύου Παραγωγής Δημόσιας Ιστορίας “historistai“, έκανε χθες την παρακάτω δημοσίευση στο Facebook:

Νομίζω πως αξίζει να σημειώσει κανείς τα εξής ως προς το τι περιλαμβάνει από επιχειρηματική άποψη η περίπτωση του “ΑΣΠΡΟ”:

• Διάγνωση μιας πραγματικής ανάγκης σε μια μεγάλη αγορά,
• Ανάπτυξη ενός προϊόντος που καλύπτει την ανάγκη αυτά, με τα σωστά ποιοτικά και οικονομικά χαρακτηριστικά,
• Σχεδιασμό και υλοποίηση μιας βιώσιμης – οικονομικά και λειτουργικά – παραγωγικής διαδικασίας και διανομής,
• Αναζήτησή και ανεύρεση της κατάλληλης χρηματοδότησης μαζί με σημαντικό skin-in-the-game των ίδιων των ιδρυτών,
• Προώθηση της κυκλικής οικονομίας (!) και των μικροπιστώσεων (!!!),
• Ουσιώδη συνεισφορά στην οικονομική, κοινωνική αλλά και πολιτιστική ανάπτυξη μιας ολόκληρης περιοχής, προσφάτως κατεστραμμένης από τον Β’ ΠΠ, την κατοχή και τον εμφύλιο 

…και πολλά άλλα ακόμα που η παραπάνω ιστορική μονογραφία της Μαρίας Σαμπατακάκη θα φέρει στο φως της δημοσιότητας.

Πέρα από κάθε αμφιβολία ο “ΑΣΠΡΟ” – Συνεταιρισμός Αγελαδοτρόφων Ασπροπύργου υπήρξε μια επιτυχημένη, πρότυπη θα μπορούσε να πει κανείς, νεοφυής επιχείρηση πολλές δεκαετίες πριν ο όρος αυτός κάνει την εμφάνισή του. 

Ακόμα και σήμερα εξακολουθεί να λειτουργεί σαν ένα εξαίρετο παράδειγμα για την οικονομία της συνεργασίας, της γνώσης και της δημιουργικότητας, που είναι επίκαιρη όσο ποτέ αλλά και αναγκαία για να βρει τον δρόμο της η Ελλάδα του 21ου αιώνα.

Για όλους αυτούς τους λόγους, όλοι μας στην Starttech Ventures είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι που στηρίζουμε το νεοσύστατο Ίδρυμα Βασιλείου Τσίγκου για την Εκπαίδευση, την Έρευνα και τον Συνεργατισμό, το οποίο με τη σειρά του δεν θα μπορούσε να  κάνει καλύτερα από το να εμπιστευτεί τη Μαρία Σαμπατακάκη και τους εξαίρετους Historistai για τη εκπόνηση μιας εργασίας διεθνούς επιπέδου που είναι τόσο απολαυστική όσο και δημιουργική και παραγωγική σε διάφορα επίπεδα.

Δεν μπορώ παρά να μη μοιραστώ και εγώ την προσμονή μου για τη δημοσίευση του συγκεκριμένου έργου αλλά και των υπολοίπων τμημάτων της πρωτοβουλίας αυτής, ευελπιστώντας να κινητοποιήσουν δυνάμεις τόσο στον Ασπρόπυργο όσο και ευρύτερα για την εκ νέου ενεργοποίηση της οικονομίας της συνεργασίας, της γνώμης και της δημιουργικότητας.