Η Διεθνής Ημέρα Εκπαίδευσης καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ προκειμένου να γίνει αντιληπτό ότι η εκπαίδευση, η καλλιέργεια δηλαδή γνώσεων και δεξιοτήτων στο σύνολο των ανθρώπων, είναι η πλέον αποτελεσματική μέθοδος για την επίτευξη της ειρήνης και της ανάπτυξης μεταξύ των εθνών.
Η εκπαίδευση αναγνωρίζεται ως ανθρώπινο δικαίωμα και ως ανθρώπινο δικαίωμα δεν μπορεί παρά να είναι δημόσιο αγαθό και δημόσια ευθύνη.
Στον σύγχρονο κόσμο όμως, η εκπαίδευση, όπως και συνολικά η παιδεία, κατακερματίζεται διαρκώς, επιδιώκοντας μια μάλλον βραχυπρόθεσμη απόκτηση δεξιοτήτων, που λόγω και των τεχνολογικών αλμάτων σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα θεωρείται ξεπερασμένη.
Η σύγχρονη τάση των ταχύρρυθμων προσαρμογών αντί της προσφοράς ουσιαστικής παιδείας, εξηγεί ίσως την όλο και μεγαλύτερη ροπή σε διχαστικές λογικές, την υιοθέτηση δογματικών θέσεων, τη δαιμονοποίηση και εν τέλει την απουσία διαλόγου μεταξύ ανθρώπων και πολιτικών οργανισμών που φωνασκώντας επιχειρούν να επιβάλουν τη γνώμη τους αδιαφορώντας για οποιαδήποτε άλλη οπτική.
Στις μέρες μας, και ενώ μεγάλο μέρος του σύγχρονου κόσμου έχει κατακτήσει ένα υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, παρατηρείται μια έξαρση των ένοπλων συγκρούσεων σε όλο τον κόσμο. Το οξύμωρο όμως είναι, ότι οι πλέον ανεπτυγμένες χώρες, που κατά τεκμήριο διαθέτουν και υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, όχι απλώς δεν παρεμβαίνουν για να σταματήσουν οι ένοπλες συγκρούσεις αλλά αντίθετα τις υποδαυλίζουν βρίσκοντας πάντα το κατάλληλο επιχείρημα για να προωθήσουν τα εθνικά τους συμφέροντα, συμφέροντα που τελικά φέρνουν ανάπτυξη στις ίδιες καταδικάζοντας σε ανέχεια άλλες χώρες.
Το Ίδρυμα Βασιλείου Τσίγκου, πιστεύει πραγματικά ότι η εκπαίδευση και γενικότερα η παιδεία, εκτός από ανθρώπινο δικαίωμα είναι το μόνο πραγματικό εργαλείο για την εξάλειψη της βίας και της κοινωνικής αδικίας. Το γεγονός ότι ακόμα και στις ανεπτυγμένες χώρες, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν έχουν ισότιμη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης είναι μια πραγματικότητα προσβλητική για κάθε άνθρωπο ανεξάρτητα από το μορφωτικό του επίπεδο.
Υπάρχουν άνθρωποι και στην Ελλάδα που βρίσκονται στο περιθώριο και αποκλεισμένοι από την εκπαιδευτική κοινότητα, που βρίσκονται στο κοινωνικό και οικονομικό περιθώριο. Υπάρχουν επίσης άνθρωποι που ενώ κατακτούν και τις πιο δύσκολες εκπαιδευτικές βαθμίδες παραμένουν φτωχοί σε παιδεία.
Είναι σαφής η αναγκαιότητα να αποκτήσουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που όντως θα συνηγορεί υπέρ της ειρήνης και της ανάπτυξης όλους του κόσμου. Είναι επίσης σαφές ότι αυτή η αναγκαιότητα δεν μπορεί παρά να υπηρετείται αποφασιστικά από κάθε σύγχρονο κράτος, καθώς ως ανθρώπινο δικαίωμα πρέπει να εξασφαλίζεται στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο για όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα από την οικονομική ή την κοινωνική τους κατάσταση.